Ciało Ciało me wklęte w korowód istnienia,
Wzruszone słońcem od stóp aż do głów,
Zna ruchy dziwne i znieruchomienia,
Ktore zeń w śpiewie przechodzą do słów […]
Bolesław Leśmian ze zbioru „Dziejba leśna”
IDEĄ spektaklu jest oddanie znaczenia i założeń filozoficznych poezji Leśmiana z uwzględnieniem trójkąta Natura – Bóg – Człowiek, buntu przeciwko mieszczaństwu i stagnacji, filozoficznych wędrówek w stronę Henriego Bergsona i Fryderyka
Nietzsche, świata z pogranicza ballady i fantasy, w którym pobrzmiewa echo romantyzmu, a także symbolizm.
Choć dla poety stworzenie pierwotnego, ludowego mikrokosmosu było sposobem przedstawienia rozważań na temat stosunku natury i człowieka, jednostki i zbiorowości, sztuki i metafizyki, STT celowo rezygnuje z oczywistej „ludowości” na rzecz panteizmu i animalizmu wyrażającego się w niedosłownych postaciach (tancerze jako skrzyżowanie ludzi, zwierząt i roślin) oraz symbolizmu - rytm i melodyka wiersza mające wywoływać określony nastrój. Leśmian był wierny wymagającej konstrukcji sylabotonicznej, nadającej specyficzny rytm jego poezji, który jest też ważnym elementem spektaklu.
Koncept, scenariusz, reżyseria: Joanna Czajkowska
Choreografia i taniec: Jacek Krawczyk Katarzyna Antosiak, Joanna, Czajkowska, Monika Grzelak, Maria Miotk, Kacper Matuszewski, Paweł Rymarczyk
Kostiumy i scenografia: Julia Porańska, Beata Hadaś
Muzyka: Rafał Kowal
Wizualizacje / film: [OTO OKO] – Natalia Osuch, Dominik Rudasz
Reżyseria świateł: Bartosz Cybowski / Artur Aponowicz
